Er wordt ook gewerkt hoor!

Oke misschien moet ik toch minder vertellen over de mooie stranden en het leuke en vele uitgaan. Ik krijg meerdere malen de vraag naar mijn hoofd geworpen of ik niet ook eens zou moeten werken! Natuurlijk, ik zit elke dag braaf van 9 tot 6 in de studio. Maar echtwaar dat strand, zon, feesten en Happy Hours horen nou eenmaal bij de cultuur hier. En ik vind dat als ik hier toch ben ik me ook aan de cultuur aan moet passen. Toch..?

Dit is dan ook de rede dat ik steeds beter overweg kan met de lokale bevolking. Ik doe erg mijn best om zoveel mogelijk Papiaments te leren al kom ik op dit moment nog niet heel veel verder dan begroetingen.
Als ik naar mijn werk in Punda loop krijg ik vaak woorden als: ‘he Dushi’, ‘He schatje waar ga je naar toe’ gepssst en getoeter te horen. Dat wordt hier allemaal minder schuin bedoeld dan wanneer in Nederland ‘Ewa chikie’ of ‘he lekkerwijf’ naar je geroepen wordt. Antilianen zijn gewoon vrolijke mensen die graag iedereen gedag zeggen of gewoon aandacht willen. Daarom loop ik vrolijk door, zwaai ik vrolijk gedag of roep ik ‘Bon Diaaaa’ (goedemorgen) terug. Niets aan het handje. Dat lopen naar Punda is dan ook geen probleem en ’s ochtends ook wel lekker. Heb ik nog wat beweging hier en goddank is er in de studio airco waardoor ik normaal bij kan komen van mijn toch wel zweterige wandeling ;).
Hoe goed je overdag en ‘s ochtends als meisje in Otrobanda over straat kan, zo dom is het als je denkt dat je dit ook ’s avonds zou kunnen. Absoluut niet. Natuurlijk zijn de buren vriendelijk en zeggen deze je ook ’s avonds gedag. Maar je weet hier gewoon niet wat mensen doen. Of je ze kunt vertrouwen of niet. En daarbij is er in de avond vaak al gedronken en worden mensen nog minder voorspelbaar.
Daarom heb ik, jawel, een heus autootje gehuurd. Of zegmaar een ding op 4 wielen dat rijdt. Of het nou echt het woord auto waard is moet ik nog even goed over na denken.
Maargoed hij brengt me van A naar B en nu ben ik niet meer afhankelijk van anderen. Moet ik natuurlijk wel de weg een beetje zien te vinden want ben met zowel Ivo als met Daphne al meerdere keren verdwaald geraakt. Uiteindelijk kom je altijd wel op een plek die je herkent maar het schiet niet heel erg op. Handig al die verkeers- en straatnaamborden aan de weg. (niet dus...) We proberen zoveel mogelijk te carpoolen, is wel zo handig, goedkoop en daarbij gezelliger!

Heel Curaçao draaide de afgelopen week(en) om The North Sea Jazz festival. Lionel Richie en John legend waren zo een kleine 100 keer per dag op elk radiostation te horen. Wat had ik daar graag heen gewild! Ware het niet dat een dagkaart zo een kleine 150 euro is. En tja, als ik aan iets tekort kom hier in het wel geld! Wat is het hier allemaal duur. Of zou dat komen door mijn manier van leven hier? Ik gok op een combinatie. Ik heb voor mezelf besloten hier niet meer over na te denken maar vooral ook niets te laten. Ik leef maar 1 x (toch?) en daarom haal ik eruit wat erin zit!
Ik zit hier nu 3 weekenden en heb ondertussen wel zin om echt wat te gaan ondernemen. Gelukkig heb ik al wat surf maatjes gevonden dus dat zal er snel genoeg van komen. Daarbij wil ik hier heel graag mijn Paddy (duikbrevet) halen. Want dat wordt toch echt door iedereen aangeraden.
Dus mijn doel voor aankomende weken is mensen vinden die mee gaan duiken en me over mijn angst voor dieptes heen zetten, om vervolgens voor het eerst in mijn leven het onderwater leven van echt goed dichtbij mee te gaan maken. Hierover later dus meer!

Stage bevalt nog steeds prima. Het verbaasd me hoe snel de weken hier eigenlijk voorbij gaan..
Ik heb naast een groot project verschillende opdrachten. Zo ben ik bezig met het ontwerpen van wat huisstijlen, uitnodigingen, visitekaartjes etc.

Stiekem ben ik gewoon nu al aan het aftellen tot Mam en Tijmen deze kant op komen. Ik kan niet wachten om te laten zien hoe ik hier leef en hoe Curaçao er nou eigenlijk echt uit ziet.
Gelukkig is alles goed gegaan tijdens de operatie van Tijmen afgelopen Dinsdag in Leuven.

Nog even over de mooie stranden en de leuke feestjes: Weekend was weer heerlijk! Lekker in het zonnetje bijgekleurd. Zijn naar een erg mooi strand gegaan, Port Marie. Heerlijk gerelaxed, dagje begon bewolkt, wat we hier echt niet erg vinden. Uiteindelijk brak de zon door. Toch wel lekker!
Toen we weg wilde gaan ging het er erg typisch aan toe. Er kwamen meisjes naar ons toe (Nederlandse studenten) wiens auto niet meer wilde starten. Gevolgd door nog twee meisjes wiens auto ook niet wilde starten. Dus wij geprobeerd om met startkabels via mijn auto de twee auto’s weer aan de praat te krijgen. Wat helaas niet lukte. Omdat een auto nogal in de weg stond, kwamen wat Antilianen helpen de auto weg duwen. Dit vonden ze op de een of andere manier helemaal geweldig. Ze stonden met zo ongeveer 20 man/vrouw tegen de auto aan te duwen. Zodra deze begon te rollen werd er enthousiast geschreeuwd en probeerde de Antiliaanse Dames met hun vrij forse billen de auto bij te houden. Erg komisch om te zien. Zie voor foto’s mijn hyves.

Iets anders ‘typisch Antiliaans’ wat ik meegemaakt heb ik stroomuitval. Werd benauwd en zwetend wakker. 100 keer de knop van mijn airco een ram gegeven, waarom deed ie het nou nieeet? Dan maar mijn licht aan doen om te kijken wat er aan de hand is. Geen licht.. dus stroomuitval. Schijnt redelijk normaal te zijn dat wijken hier om en om een tijdje zonder stroom zitten!

Zo nu jullie weten dat ik ook werk en dat soort dingen kan ik jullie weer een tijdje met rust laten wat betreft mijn berichten hier!

Heel veel liefs vanuit het veel te warme Curaçao!

Ayooo!